Pastéis de nata is een beetje zoals de Morgon van Lapierre (trouwens een uitstekende natuurwijn): je vindt ze overal ter wereld, of toch bijna. De enige erfenis van de koloniale periode waar we niet rouwig om zijn. Dit Portugese bladerdeeggebakje vol eiercrème eet je lauw en (volgens puristen) bestrooid met een snuifje kaneel. Het zou zijn uitgevonden in een klooster in Belém, dicht bij Lissabon. Maar in Brussel is Joaquim Braz de Oliveira heer en meester over deze onweerstaanbare klassieker. Hij brak met alle regels door varianten met koffie, citroen, chocolade of gember aan te bieden. Want hij hangt nog een andere traditie aan, namelijk de Belgische, waarin het perfect normaal is om bijvoorbeeld witte pens met speculoos te eten. De boetiek (met een dubbelganger in Sint-Gillis en de Dansaertwijk) ontpopt zich ook tot theesalon en micro-kruidenierszaak, kwestie van sardientjes en een fles vinho verde bij die pastéis te kunnen eten. En waarom ook niet? // Giani Parma
DE PAREL: De originele pastel (€ 2,80 ter plaatse, € 2,40 om mee te nemen).
Dit adres opslaan in de Fooding app, beschikbaar op iOS!
