“Kumbaya motherfuckers!” De naam van de plek en de bespoten muren (van Denis Meyers) hadden een waarschuwing moeten zijn voor onze zichtbaar geschokte buren: afgezien van het gladde beton is alles hier bruut. Hoewel de scherpe uitspraken, tatoeages en te strakke T-shirts van Bruno Timperman voor sommigen te veel kunnen zijn, viel zijn ‘terroiristische’ vibe bij onze tafel unaniem in de smaak. Als amuse-bouches: maki van gefermenteerde koolrabi, gemarineerde makreel, zeewier en zure room, ravioli van butternut gevuld met Noordzeekrab en bestrooid met gegrilde citroenpoeder en briochekroketjes met de geheime roomkaas van Rik Delhaye; daarna, sashimi van lijnbaars met radijs, shiso-bladeren en klaverzuring, vergezeld van een saus van yoghurt, verjus en groene kruidenolie met bieslook en dragon; kabeljauwfilet in beurre blanc met plankton en kaviaar; sushi van geroosterde prei met gerookte mosselen en een pittige toets van Mostaard Wostyn, afgemaakt met een blaadje kervel; langoustine in tempura van varkenshuid met chilipeper en duindoornbessen; wilde patrijs met Maitake-paddenstoelen, saus van het karkas met vin jaune en kappertjes; en als finale, Normandische pannenkoeken met gekarameliseerde aubergines en chocoladesorbet, alles geflambeerd met calvados. Zwaar spul!

DORST? Sappen zonder pretentie, zoals deze pet’nat’ rosé ‘Rollaball’ (2020) van Domaine Matassa (€ 55 per fles), sylvaner-muscaris blanc ‘DRAP’ (2020) van Emelie Maeyens (€ 55), zeldzame ‘Nuits-Saint-Georges’ (2017) van Philippe Pacalet (€ 170), maar ook een bierkaart met twaalf verschillende biertjes (€ 15-73 per 75 cl).

PRIJZEN: Menu’s € 79 (‘s middags, twee hapjes en vier gerechten; supplement voor een extra gerecht en hapje € 15) en € 135 (‘s avonds, drie hapjes en zes gerechten), wijnarrangement € 10 (per glas).